O yabancı ülkenin dilini tam konuşamadığı o yerinde daha fazla ağlamamak için soğuğa  dönmüş bir mayıs akşam üstü ortasında yükselen volkan bir zamanlar volkan olan tepesinde kilisesi...

Ölmenin insana bir alternatif sonması.Sabah uyandığımda 18 yaşıma girmeden önce biriyle olan konuşma aklına geldi. Her gece yatmadan önce dua eder, hayal kurardı. Çocukken, ergenken...

Hayatta sevdiğin zamanları anımsa klişeler eskiden özel ve mutluydu her şeyin yeri ayrı köy köyde şehir şehirdeydi, şehir de güzeldi şehir de hayaldi o zaman, sonra küreselleşti dünya...

İnsan sınırları olan bir varlık duyuları sınırlı , düşünceleri sınırlı duyguları ve de içinde bulunduğu sınırlı beden itibariyle hayatı sınırlı.Dolup taşmışçasına nefret edebilir insan...

Zamansız mekansız bir anın bir düşüncenin içinde güneşin batmaya en yakın olduğu ayın ışıltısız yüzünü gösterdiği o anda her şeyin eksiz olduğunu düşündü gece karanlığı eksik çökmüştü...

Sabahın o karanlık körlüğümde uyanıp başlamayan günün ne zaman biteceğinin hesabını yaptı uyanması gereken saatlerle uyandığı o saatler arasındaki o zamanlarda hep bir zaman seridi...